داستان The Ipcress File درباره یک دانشمند به نام رادکلیف است که با کشته شدن اسکورت امنیتی او، از قطار دزدیده می شود. پالمر گروهبان ارتش انگلستان است و در حال حاضر در وزارت دفاع مشغول به کار است که توسط سرهنگ راس، به بخش ریاست دالبی منتقل می شود. البته در یک اتفاق عجیب و همزمان با رادکلیف، ۱۶ دانشمند برجسته انگلیسی نیز بدون این که توضیحی درباره علت ترک شغل خود بدهند، ناپدید شده اند. پالمر در نقش اسکورت امنیتی کشته شده جایگزین می شود و دالبی مظنون اصلی ناپدید شدن این دانشمند را پیدا میکند.
در ادامه فرد مظنون که گرانبتی نام دارد، در حین فرار توسط پالمر دستگیر می شود. در داستان The Ipcress File پالمر مشکوک به نگه داشتن رادکلیف در یک کارخانه می شود و پس از جستجو آن فقط یک قطعه نوار صوتی پیدا میشود که علامت IPCRESS را دارد. پس از گذشت زمان مشخصی رادکلیف بدون اینکه آسیب جسمی دیده باشد، پیدا میشود؛ اما توانایی عملکرد ذهنی خود را به عنوان یک دانشمند از دست داده است. در ادامه این مجموعه تلویزیونی، پالمر نیز ربوده شده و گرانبتی او را با خود به آلبانی می برد. او در یک سلول زندانی شده و آماده برای شستشو مغزی است که پس از تلاش ها و مقاومت فراوان، سرانجام تسلیم می شود. در ادامه عبارت ماشه در ذهن او القا می شود که پالمر با شنیدن آن، از همه دستورات تبعیت می کند.
نمایش تلویزیونی TheIpcress File توسط سیدنی جی فیوری ساخته شده و فیلمنامه آن اثر لن دیتون است. از بازیگران اصلی این مجموعه می توان به مایکل کین، یانگ گرین، گوردون جکسون، گای دولمن و سو لوید اشاره کرد. شرکت لودنس پروداکشنژ کمپانی حامی سازنده این مجموعه جذاب است.The Ipcress File برای اولین بار در ۱۸ مارس ۱۹۶۵ منتشر شد. مدت زمان پخش این مجموعه ۱۰۹ دقیقه بوده و در کشور بریتانیا ساخته شده است. زبان اصلی این نمایش تلویزیونی انگلیسی بوده و دیدن آن برای افراد بالای ۱۸ سال مناسب است.
منتقدان درباره این مجموعه تلویزیونی جذاب نظرات مختلفی داشته اند.The Ipcress File در بخش ایفای نقش بازیگران و فیلمنامه جذاب توانسته عملکرد مثبتی داشته باشد. در هنگام انتشار این مجموعه در سالن تئاتر لستر اسکوئر لندن هر یک از منتقدان احساسات متفاوتی نسبت به آن نشان دادند. بسیاری از آن ها نیمه دوم و قسمت های پایانی مجموعه را راز آلود می دانستند و نسبت به ابهام آزار دهنده شخصیت ها نقد های منفی ارائه دادند.
همچنین این نمایش تلویزیونی به عنوان یک سریال کلاسیک معرفی شد و در اولویت ۵۹ لیست بهترین مجموعه های بریتانیایی قرن بیستم قرار گرفت. در ادامه این مجموعه توانست برنده جایزه بفتا برای بهترین سریال بریتانیا شود. همچنین جایزه بهترین کارگردانی هنری بریتانیا نیز به کن آدام رسید. فیلمنامه نویسان این مجموعه نیز توانستند در ۱۹۶۶ جایزه ادگار را برای بهترین فیلمنامه خارجی دریافت کنند. این نمایش تلویزیونی توانسته در سایت IMBD امتیاز ۷.۲ از ۱۰ را به دست آورد که نشان دهنده عملکرد مطلوب آن از نظر کاربران است.